Η κυοφορία και η γέννηση ενός μωρού είναι ίσως η πιο εκπληκτική και έντονη εμπειρία στη ζωή μιας γυναίκας. Αν ρωτήσεις κάποιον ποια είναι η πρώτη εικόνα που του έρχεται στο νου όταν σκέφτεται μια έγκυο γυναίκα είναι μια γλυκιά και γαλήνια γυναίκα με χαριτωμένη , φουσκωμένη κοιλίτσα την οποία χαϊδεύει διαρκώς πλέοντας σε πελάγη απέραντης ευτυχίας για το νέο μέλος που περιμένει.

 Η άποψη αυτή εμπεριέχει μια δόση αλήθειας όμως στην πραγματικότητα η εγκυμοσύνη και η απόκτηση παιδιού δεν αποτελεί πάντοτε και εξ ‘ορισμού ένα πολυπόθητο και χαρμόσυνο γεγονός. Η εγκυμοσύνη από μόνη της είναι μια κατάσταση που θέτει ιδιαίτερες προκλήσεις στη μέλλουσα μητέρα και την ψυχολογία της και την φέρνει αντιμέτωπη με πρωτόγνωρες καταστάσεις που πολλές φορές δυσκολεύεται να διαχειριστεί. Οι ορμονικές διακυμάνσεις είναι πολύ έντονες και σε συνδυασμό με τη γενικότερη μετάβαση που βιώνει αυτή την περίοδο η γυναίκα την κάνουν να αισθάνεται ψυχικά ασταθής.

Είναι χαρακτηριστικό πως γυναίκες παρομοιάζουν την μετάβαση στη μητρότητα  αυτή ως «πένθος». «Πενθούν»  την προηγούμενη ζωή τους , τη γνώριμη φυσιογνωμία που έβλεπαν μέχρι πρότινος στον καθρέφτη τους , την γεμάτη δράση και εμπειρίες προηγούμενη ζωή τους που δεν είχε το άγχος της φροντίδας ενός ανθρώπου. Και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό και αποδεκτό. Δεν σημαίνει πως δεν ανυπομονούν να γνωρίσουν το παιδί τους , δεν σημαίνει πως δεν είναι ευτυχισμένες για το νέο μέλος της οικογένειάς τους ούτε πως δεν είναι πρόθυμες να του προσφέρουν όσα περισσότερα μπορούν σε όλα τα επίπεδα. Σε καμία περίπτωση το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Κι όμως , το πένθος αυτό δύσκολα γίνεται αποδεκτό και δύσκολα συζητιέται ανοιχτά και όταν γίνεται το αποτέλεσμα είναι να νιώθει ενοχές και ανεπάρκεια η ίδια η μητέρα , να νιώθει «κακή» μητέρα ή ακόμα και «ακατάλληλη».

Πράγματι, η  περίοδος πριν  την είσοδο στη μητρότητα και η διαδικασία προσαρμογής σε αυτή δεν είναι ούτε εύκολή ούτε απλή. Και αυτό γιατί  τα συναισθήματα της γυναίκας περνούν από θυελλώδεις εναλλαγές , ενώ παράλληλα βιώνει ψυχολογικές και σωματικές αλλαγές αλλά και αλλαγές στις κοινωνικές και οικογενειακές σχέσεις, ακόμη και αλλαγές στο τρόπο που η ίδια αντιμετωπίζει τον εαυτό της. Αλλάζει τρόπο σκέψης , αντίληψης των πραγμάτων  και  συντελείται μεταβολή της  συμπεριφοράς της προς τους άλλους. Με λίγα λόγια αφήνει μια γνώριμη για εκείνη πραγματικότητα και ετοιμάζεται για μια νέα και άγνωστη ζωή.

Είναι ευχάριστο το γεγονος πως τα τελευταία χρόνια όλο  και πιο συχνά ακούμε νέες μητέρες που επικοινωνούν τις δυσκολίες τους και έτσι σταδιακά , ο  μύθος  της ευτυχισμένης εγκύου αμφισβητείται και τείνει να αντικατασταθεί από πιο νηφάλιες θέσεις που δέχονται ότι η εγκυμοσύνη αποτελεί και μια περίοδο εσωτερικής κρίσης. Γι’αυτό και είναι είναι σημαντικό κατά τη διάρκεια της κύησης να μην  εστιάζουμε αποκλειστικά και μόνο στο ιατρικό κομμάτι της  ( εξετάσεις που σχετίζονται με την ομαλή ανάπτυξη του εμβρύου, υπερηχογραφήματα κ.α. ) αλλά να τίθεται και η ψυχολογία της εγκύου υπό διερεύνηση, ώστε σε περίπτωση που κριθεί αναγκαίο να της παρασχεθεί η δέουσα ψυχική φροντίδα.

Οι γυναίκες που διανύουν την περιγεννητική περίοδο είναι ευάλωτες και χρειάζονται κατανόηση και στήριξη για να μπορέσουν να ανθίσουν μέσα από την ανάληψη του νέου τους ρόλου χωρίς να χάσουν την ταυτότητά τους και το στέρεο έδαφος τους.